دیشب با دیدن یک ویدئو اشک توی چشمام جمع شد . انقدر از بدی ایران برای مردم آمریکا گفتن، که یک پسربچه ی آمریکایی توی کشتی دست رحمان رو پس میزنه و رحمان مظلومانه زمین رو میبوسه . حتما با رسانه ها شون تصورات این بچه رو خراب کردن و باعث این همه کینه توزی شدن . دوست داشتم بهش بگم عزیزم برخلاف اون فیلمای هالیوودیتون که ایران به آمریکا حمله می کنه الان ما در محاصره ی سربازای شماییم؛ اگر برای اون حصر لانه ی جاسوسی ناراحتید که همشون سالم برگشتن خونه ولی هواپیمای ۶۵۵ ایران با ۲۹۰ سرنشین کجا هستن؟ . چقدر رسانه موثره و چقدر این اسلحه در دستان آمریکا قوی تره. ما هرچقدر قوی باشیم و حق همراهمون باشه با این رسانه ی ضعیف در افکار عمومی جهان حقی نداریم حتی در دل یک نوجوان با قلب معصوم . اما خداوند رحمان، رحمان رو یاری کرد و لحظات اخر که رحمان رفت رقیب رو در آغوش بگیره توسط چند دوربین ضبط شد بلکه جایی سانسور نشه و مهربانی رحمان های این خاک رو به تصویر بکشه .
پی نوشت: خداییش با این اوضاع اقتصادی کشور هنوز رحمانایی داریم که انقدر پهلوونن . من به جای همه ی مسوولین از خجالت آب شدم . بعد از پیروزی ۱۲ بر صفر رحمان نوجوون عکس ایران روی لباسشو به دوربینا نشون می داد
درباره این سایت